De verhaaltjes van Jaap

Grensoverschrijdend?

Lang geleden waren we, op de fiets, op weg naar Sliedrecht, om een bezoek te brengen aan de moeder van pa, opoe Sledrecht zoals wij haar noemden. Halverwege de rit waren een paar arbeiders bezig met het wroeten in het inwendige van Papendrecht. Dat schoot aardig op, want ze kwamen nog net met hun hoofden boven het maaiveld uit. Terwijl wij voorbij reden klonk er een langdurig en snerpend gefluit uit de maaiveldhoofden, waarmee ze hun goedkeuring lieten blijken voor ma's uiterlijk. Gelijk hadden ze, want ze zag er goed uit. Tijdens het goedkeurende gefluit moest ze glimlachen, en zei zachtjes: 'Gekke kerels.' Ze vond het wel leuk, denk ik.

Ik passeerde ooit een bijzonder goed gelukte jongedame op het Begijnhof in Dordecht. Dat ze goed gelukt was had ze zelf ook wel door, waarschijnlijk had iemand haar dat verklapt. Ze had een voor die tijd courant model handtasje bij zich, dat met een lang hengsel over haar bevallige schouder hing. Daarnaast had ze zich besprenkeld met een damesgeurtje van een ongetwijfeld zeer duur merk, en rook derhalve als een parfumeriewinkel waar net een Chanelontploffing had plaatsgevonden. Ik wilde ook eens lollig zijn en maakte een grapje over die ontploffing, maar dat had ik beter niet kunnen doen, want ze zwaaide gevaarlijk met het tasje en sloeg mij ermee tegen mijn hoofd, met als gevolg een enorme bult boven mijn oor en een paar dagen hoofdpijn. Misschien zat dat dure flesje parfum nog in die opslagplaats voor vrouwelijk schoon.

Eenmaal in de pubertijd kocht - of kreeg - ik regelmatig De Lach, een blad waarin vaak foto's van meiden in bikini stonden en waar Joop Wilhelmus geen inspraak in had. Niks bijzonders dus. Maar ik zei het al, ik was in de puberteit en dat brengt wel het een en ander met zich mee. Nu wist ik dat mijn moeder daar om een of andere reden op tegen was, dus verborg ik dat blaadje om het bij tijd en wijle weer stiekem tevoorschijn te halen. Dat verstoppen hielp niet veel. Haar intuïtie leidde haar altijd regelrecht naar elke verstopplaats die ik had bedacht, en waar ze normaal gesproken nooit zou hebben gezocht, en dat kostte me weer een week straf en inbeslagname van dat criminele en hitsige blaadje.

Eén van mijn vroegere vrienden had een wel heel aparte manier voor het benaderen van meisjes die hij leuk vond. Ik herinner me nog Het Keldertje onder Het vergulde Paard in Alblasserdam., waar wij regelmatig kwamen om een biertje te drinken en voor de gezelligheid. Die vriend ging naast een meisje staan die hij leuk vond, dronk haar glas bier leeg, en schopte een paar keer tegen haar scheenbenen. Dat werd uiteraard niet gewaardeerd. 'Ik heb een nieuw vriendje, mam! Hij vindt het niet erg om uit mijn glas te drinken, en schopt zó lief tegen mijn benen.'

Later ben ik hem nog tegengekomen, met in zijn kielzog zes kinderen, en die krijg je echt niet door meisjes tegen de benen te schoppen.

mail: info@jaapvanderwaal.nl